Be nice. Be kind. Woorden waar we allemaal graag naar willen leven. Woorden die uitstralen dat je eerlijk, ethisch en met mededogen handelt. Het is ook wat je een onderneming, organisatie of vereniging wilt laten uistralen. Daar is iedereen het wel over eens. Als u ooit een Amerikaanse tv-reclame hebt gezien, weet u dat in dit land van uitersten, ze dat ook geperfectioneerd hebben, tot soms het zoetsappige en koddige af.

 

Maar, en u voelt ‘em vast al aankomen, dat geldt niet voor een presidentiële verkiezing in dit land. Leugenaar, oneerlijk, een ramp en de duivel, zijn slechts een paar kwalificeringen die over en weer vliegen. En dan houden we het nog netjes. De altijd ingetogen Trump (yeah, right) suggereerde in het debat van afgelopen nacht zelfs, dat wanneer hij wint, hij Hillary Clinton zou opsluiten. Iets dat slechts is voorbehouden tot de dictators en despoten onder ons.

 

Maar hij komt er mee weg. Communicatie + medium = verspreiding. En dan maakt het tijdens een verkiezing vaak niet uit of er in die communicatie wat leugentjes zitten. Play nice and fair horen niet thuis in een verkiezingsstrijd. Het is winnen of verliezen, er is geen alternatief. En dus is vrijwel alles geoorloofd. Je liegt, bedriegt, gooit van alles tegen de muur en wacht af wat blijft plakken, wat dus bij die begeerde kiezer blijft hangen. En je ‘spint’ tot je een ons weegt. Spinnen is op propagandistische wijze bijvoorbeeld je eigen misstappen begraven onder die van je tegenstander. Donald Trump probeerde dat tijdens dit debat te doen naar aanleiding van zijn denigrerende uitspraken uit 2005 over vrouwen. Hij zei: maar kijk eens wat Bill Clinton allemaal uitspookte! Dat van mij zijn alleen maar woorden, hij voegde er de daad aan toe.

 

Amerikaanse politiek is contactsport. Het is lawaaierig, lelijk, persoonlijk en vaak pijnlijk, voor politici en kiezers. Maar zo gaat het al vanaf het begin van deze republiek. Want denk niet dat deze verkiezingen zo uitzonderlijk zijn op dat gebied. Presidentskandidaat John Adams omschreef zijn tegenstander Alexander Hamilton (een van de stichters van dit land en nog steeds te zien op het briefje van tien) in 1806 als een ‘bastaard snotaap van een Schotse marskramer.’ Persoonlijke beledigingen waren toen erg in trek.

 

Maar wordt het electoraat nu niet eens moe van dat gejok, gejouw, geduw en getrek? Kijkt het kiezersvolk nu niet klakkeloos door de politieke verlakkerij?

De doorsnee kiezer verzucht al eeuwenlang dat politici alles zeggen om verkozen te worden. En dus wanneer een niet-politcus opstaat, krijgt deze persoon vaak meer speelruimte. Het is een van de redenen waarom Donald Trump zover is gekomen. Maar zijn niet aflatende barrage van kwetsende en denigrerende uitlatingen heeft ook in dit land een uiterste houdbaarheiddatum. Of die voor 8 november is…